Erol Arslan

Ben sürgünüm! Denizlere tutundumda geldimOn üç yaşındaki kızımı kavgadaÜç yaşındaki oğlumu denizin dalgalarına verdimde geldim. Ben sürgünüm! Haksız savaşların mağduru Akan petrolun kurbanıYeraltı zenginliklerin kölesiyim. Ben sürgünüm! Kürdüm, ArabımTürküm, Aleviyim, SunniyimYurduna ateş düşmüşAvrupa kapılarında göçmenim Ben sürgünüm! Senin çerme takıp Gönlünü pusuya düşürdüğün aşkımŞimdi senden uzakYanlış yerde bir göçüm Ben sürgünüm! Gönlüne göç edip gelmeye […]

Vur anlımın şakındanParçala beni benden bitiren bu belirsiz hayatıVur ömrünü sırtıma, bir ömür taşıyayım ömrüne Çünkü ben hamalım, gözü yaşlı, yalın ayaklıBuz kesmiş bu hayatı sırtımda taşırımBu kenti banasor Banasor dilencilerini, tinercilerini can bedeli gecelerini Banasor sızlayan yaralarınıAçların sırtından geçinen toklarıKaranlık çökünce bu kente, kırmızıya boyanırdı duvarlarYazılırdı militanca sloganlar Sevinirdi hamallar, titrerdi yıldızlar, gezmezdi devriyeler

Kar olsaydım Yağsaydım damınızaEriyip sızsaydımTopraktan Damlasaydım yüzüne Uyandırsaydım şafak Sökmeden İçimi dökseydim içine. Güneşten çaldığım ışıklaAydınlata bilsem yolunu Kendimde saklayacağımBir umut olsaydın bana Ben öldüğümde Benle ölmeyen Umut olsaydın kavgama Beni bu kavgaya Umutları tükenmek üzereOlan Halkın göz yaşlarıSürüklediBen o göz yaşlarınİçindeki acıdan öğrendimDüşmanın kim olduğunu Sen uyuandığında OlurdaBir umut doğarsa içine Ararsa o beni