Kar olsaydım
Yağsaydım damınıza
Eriyip sızsaydım
Topraktan
Damlasaydım yüzüne
Uyandırsaydım şafak
Sökmeden
İçimi dökseydim içine.
Güneşten çaldığım ışıkla
Aydınlata bilsem yolunu
Kendimde saklayacağım
Bir umut olsaydın bana
Ben öldüğümde
Benle ölmeyen
Umut olsaydın kavgama
Beni bu kavgaya
Umutları tükenmek üzere
Olan
Halkın göz yaşları
Sürükledi
Ben o göz yaşların
İçindeki acıdan öğrendim
Düşmanın kim olduğunu
Sen uyuandığında
Olurda
Bir umut doğarsa içine
Ararsa o beni bende
Bitiren gözlerin
Unutmaki ben şimdi
Kavganın yolunda
Dağların sırtında
Senin hayalindeyim
Ha unutmadan
Olurda
Halk sevgisi doğarsa
Yüreğine
Sararsa benim
Saramadığım o bedeni
Dövüşmek isterse o sol
Yüreğin altındaki cevher
Mavzere sarılıp
Kurşunlara tutunda gel
Gelki kavga
Harmanlansın
Gözyaşları dinsin
Birazdan bir bomba
Düşecek geceye
Parçalayıp ayıracak
Bedenden
Sol göğsümüzün
Altındaki cevheri
O cevherki
Meydan okurdu
Sağ sapmalara
Düşmanca bakışlara
Aydınlığa çıkmayan
Yollara
Birazdan ay damlar
Geceye
Aydınlatır patika yolları
Ve biz güneşten önce
Aydınlatacağız geceyi.
Hazırlayan, Paylaşan ve Yazan: Erol Arslan
